Shkruan: Arianit Koci
1.
Turp.
Për vrasje të rëndë, mund të mbahet gjykimi në mungesë.
Por për terrorizëm – në rastin Banjska – ku ka organizim të armatosur, armë të rënda, sulm ndaj territorit të Kosovës dhe ku është vrarë rreshteri i Policisë – heroi Afrim Bunjaku – nuk mund të mbahet gjykimi në mungesë?
2.
Paramendoni këtë skenar:
Vjen një terrorist nga Serbia, e sulmon Kosovën, vret zyrtarë të shtetit, kthehet në Serbi dhe jeton i qetë – sepse “ligji nuk e lejon” të gjykohet në mungesë te ne.
Serbia as nuk i gjykon në shtet të vetin, e as nuk i ekstradon në Kosovë.
3.
Milan Radojçiq – kryeterroristi i vetëpranuar – është në arrati, i mbrojtur nga Serbia.
Ende konsiderohet i pafajshëm.
E mbron prezumimi i pafajësisë.
Po të ishte dënuar me aktgjykim të formës së prerë, do të ishte situatë tjetër.
4.
Kjo është figurativisht, një amnisti e heshtur për terroristët.
Gjykata kishte mundësinë të krijonte praktikë; të dërgonte mesazh të qartë: drejtësia nuk ndalet për shkak të arratisë.
Nuk e bëri.
Nëse vërtetë ligji nuk e lejon – ta ndryshojmë atë.
Por të mos fshihemi pas interpretimeve të ngushta kur është në pyetje siguria e shtetit.
5.
Gjyqtarët kreativë dhe intelektualisht superiorë nuk presin – ata veprojnë. Ata krijojnë praktika të drejta dhe të guximshme.
Te ne, kjo nuk ndodhi.
Ky rast do të mbahet mend si shembulli më i qartë i dorëzimit para krimit politik, të realizuar përmes terrorizmit.
