Prapaskenat e negociatave që detyruan Trump të vendoste pauzë 90-ditore…
Ishte një vendim i ardhur “nga zemra”, spontanisht, pohoi Donald Trump pasi shpalli një moratorium nëntëdhjetë ditor për tarifat ndaj 75 vendeve. Pas njoftimit, i cili erdhi papritur në një postim në llogarinë e tij në rrjetet sociale, Trump pranoi se kishte menduar gjatë, duke u shtuar gazetarëve në Zyrën Ovale të mërkurën se vendimi përfundimtar i marrë “shumë herët” u mor nga zemra.
Megjithatë, thashethemet e dala nga administrata amerikane flasin për 18 orë të trazuara, të shoqëruara nga kolapsi i tregjeve financiare dhe më pas një rikthim i papritur. Midis mbrëmjes të së martës dhe të mërkurës pasdite, presidenti amerikan dhe këshilltarët e tij tregtar folën me kongresmenë të shumtë republikanë dhe liderë të huaj, të cilët të gjithë shprehën shqetësimin e tyre për ecurinë e tregjeve dhe makthin e një recesioni global, duke i kërkuar atij të bënte diçka.
Pika e kthesës do të kishte ardhur të martën, pas orës 21:00, gjatë programit televiziv të Sean Hannity në Fox Neës. Prezantuesi, i cili dëgjohet gjerësisht nga Trump, kishte ftuar disa senatorë republikanë të cilët kanë shprehur shqetësimet e tyre për tarifat dhe e ftoi presidentin të negociojë me vendet që duan të ulen në tavolinë: në studio ishin lideri i shumicës John Thune nga Dakota e Jugut, Lindsey Graham me ndikim dhe Tim Scott nga Karolina e Jugut, John Neely Kennet i Louisian Boit, Alaa. Cotton nga Arkansas, Ted Cruz nga Teksasi dhe Markëayne Mullin nga Oklahoma.
Senatori Graham u kishte besuar kolegëve se Trump do të shikonte programin dhe gjatë pushimit të fundit reklamues, senatori Kennedy i kërkoi Hannity “pesëmbëdhjetë sekonda për t’iu drejtuar drejtpërdrejt presidentit”. Pothuajse të gjithë shprehën shqetësimin për tarifat, duke i bërë thirrje presidentit të gjente një mënyrë alternative.
Pasi mbaroi transmetimi i drejtpërdrejtë, disa nga senatorët e pranishëm folën në telefon me Trump, i cili po ndiqte trendin e pasigurt të tregut të bonove. “Unë do t’ju lë në dorë të vendosni se çfarë është e mjaftueshme dhe çfarë nuk është e mjaftueshme”, ju drejtua Dean Graham, i cili shtoi: “Por unë mendoj se ju e shihni se njerëzit duhet të marrin disa rezultate.”
Senatori Cruz në vend të kësaj i tha atij se administrata tani përballet me dy opsione: të përdorë tarifat si levë për të bindur vendet e tjera të ulin të tyren, ose të ruajë ato të shpallura dhe të shtyjë vendet e tjera të miratojnë ato reciproke. “Kjo e fundit, i thashë presidentit, do të ishte një rezultat i tmerrshëm dhe i rrezikshëm për vendin dhe Teksasin”, tha Cruz për The Washington Post. “Unë gjithashtu e inkurajova atë, siç kisha bërë në shfaqjen Hannity, të negocionte shpejt një ose më shumë marrëveshje tregtare.” Presidenti më pas do të kishte shkuar në shtrat me këto fjalë në kokë.
Të mërkurën në mëngjes, Trump u takua me senatorin Thune në Shtëpinë e Bardhë shumë herët dhe foli me presidenten zvicerane Karin Keller-Sutter, vendi i së cilës kishte parë që tarifat për orët Rolex dhe çokollatën të rriteshin në 31 përqind brenda natës.
Telefonata zgjati 25 minuta dhe presidentja Keller-Sutter i kërkoi atij të lehtësonte masat që do të dëmtonin ekonominë e konfederatës, duke vënë në dukje rolin që luajnë kompanitë zvicerane në krijimin e vendeve të punës në Amerikë dhe duke kujtuar se vendi i saj vitin e kaluar hoqi tarifat për importet industriale amerikane.
Në orën 8 të mëngjesit, presidenti u kthye në Fox News, duke dëgjuar intervistën e Maria Bartiromo me CEO të JPMorgan Chase, Jamie Dimon, i cili kishte kritikuar politikën tregtare të Trump për ditë të tëra dhe përsëriti probabilitetin e lartë të një recesioni të afërt. “Unë kam një këndvështrim të qetë, por mendoj se gjërat mund të përkeqësohen nëse nuk bëjmë përparim,” tha Dimon në televizion.
Në atë pikë, Trump filloi të mendonte për ndryshimin e kursit të tij – “Ai mori një vendim drastik, vëzhgoi me kujdes reagimet që shkaktoi, i la këshilltarët dhe aleatët në dyshim dhe më në fund “u mbështet në instinktet e tij për të ndryshuar drejtim”, përmblodhi Wall Street Journal, duke e quajtur atë sjellje tipike presidenciale.
