Natën e 2 janarit, e mbrojtur nga errësira, nëndetësja ruse Novorossiysk B-61 kaloi nën shkëmbin e Gjibraltarit dhe hyri në Atlantik. Destinacioni tjetër Baltiku.
Me largimin e saj Moska nuk ka nëndetëse konvencionale në detin “tonë”. Kjo nuk përjashton, paralajmërojnë ekspertët, se mund të ketë një anije me fuqi bërthamore, por vlera simbolike/taktike e largimit mbetet.
Kthimi u shpjegua nga vëzhguesit si pasojë e fundit të regjimit sirian të Asadit. Një kolaps që ka çuar në pasiguri të madhe rreth të ardhmes së bazave të përdorura nga Rusia në vend: aeroportet e Tartus dhe Latakia, aeroporti i Hmeimim, një seri postesh të vogla. Instalimet e vëna në dispozicion nga Damasku përfaqësonin forcën e Forcës së Përhershme Mesdhetare të krijuar nga Rusia në vitin 2013, një bërthamë e përbërë nga njësi të shumta.
Aktualisht ka gjysmë duzine prej tyre në det: mes tyre disa fregata, anija e inteligjencës Kildin, një çift për sulmin amfibë. Anije të tjera tregtare janë pritur prej ditësh, gjithmonë duke pasur parasysh një dëbim të mundshëm, ndërsa Yantar, një “anije” kërkimi e aftë për të kryer aktivitete të veçanta dhe spiunazh, është larguar nga Aleksandria, Egjipti.
B-61 (klasa Kilo), e cila ka kryer misione të shumta muajt e fundit, konsiderohet një nëndetëse cilësore, e domosdoshme për aktivitetet e Marinës përgjatë rrugëve të ndjeshme, në një kohë kur kërcënimet po shumëfishohen.
Në të njëjtën kohë, komanda ka përqendruar ushtarët dhe automjetet si në Tartus ashtu edhe në Hmeimim. Një numër i mirë pajisjesh të sofistikuara (radarë, raketa kundërajrore) u ngarkuan në avionë të mëdhenj An 124 dhe Il 76, të cilët më pas u nisën për në al Khadima, Cirenaica, Libi.
Para Krishtlindjeve kishte një ritëm të qëndrueshëm fluturimesh për në këtë destinacion, edhe pse disa avionë më vonë arritën në Bamako, në Mali, një kryqëzim i rëndësishëm për depërtimin e Kremlinit në Sahel.
Burimet diplomatike nuk kanë përjashtuar se Moska do të kërkojë një mirëkuptim me gjeneralin Khalifa Haftar, udhëheqësin e Cirenaicës, me qëllim që të krijojë struktura në bregdetin libian. Megjithatë, aeroportet kanë nevojë për zgjerim. Kësaj i shtohet edhe presioni perëndimor ndaj Haftar, i cili tashmë pret formacionet e mëparshme të Wagnerit në territorin e tij, për t’i rezistuar kërkesës.
Një veprim i ngjashëm u krye, në mënyrë diskrete, mbi Abu Mohammed al Jolani, njeriun që sot drejton Sirinë e re. Dhe tani për tani gjithçka ka mbetur e pezulluar.
