Vetëm disa vite më parë, emri i Ahmad al-Sharaa figuronte në listat e zeza të Departamentit Amerikan të Shtetit. Për kokën e tij, SHBA kishte ofruar 10 milionë dollarë, duke e akuzuar për bashkëpunim me regjimin e Assad-it dhe përgjegjësi për krime kundër popullit sirian.
Sot, ai shfaqet në krah të Presidentit amerikan Donald Trump, duke ngrënë darkë në Doha dhe diskutuar për marrëveshje paqeje dhe bashkëpunimi ekonomik.
Kjo skenë – e pamendueshme dikur – u zhvillua në Katar, ku Trump u prit me një paradë që kombinonte devetë tradicionale të Arabisë me Cybertruck-ë të kuq, simbolikë të teknologjisë amerikane futuriste. Ishte një spektakël i kujdesshëm protokollar, që la të kuptohej se një rend i ri po formësohet në Lindjen e Mesme.
Nga armiqësi në aleancë
Takimi me Al-Sharaa vjen pas një vendimi të befasishëm të Trump për të hequr të gjitha sanksionet ndaj Sirisë, në këmbim të një afrim diplomatik të Damaskut me Izraelin përmes Marrëveshjeve Abrahamike. SHBA duket se është gati të amnistojë të kaluarën e errët të disa figurave, në emër të një arkitekture të re gjeopolitike në rajon.
Kjo përmbysje dramatike ngre pyetje të mëdha për parimet morale të diplomacisë amerikane, por edhe për qëllimet e saj reale në rikonfigurimin e ekuilibrave të pushtetit në Lindjen e Mesme.
Çfarë do të thotë kjo për Shqipërinë?
Ky zhvillim sinjalizon një kthesë të qartë drejt realpolitikës së pastër – ku aleancat nuk ndërtohen mbi vlera, por mbi interesa të përbashkëta. Për Shqipërinë, një aleate e pandryshueshme e SHBA-ve, është e rëndësishme të lexojë me saktësi këtë frymë të re dhe të pozicionohet me zgjuarsi në marrëdhëniet me vendet e rajonit dhe partnerët strategjikë.
